Tasavvuf sekiz peygambere ait şu sekiz haslet üzerine kurulmuştur;
1. Hz.İbrahim'in(as) Sahavet ve Cömertliği; Allah'ın(cc) kullarına ve misafire ikramdan duyduğu zevk sebebiyle, misafirsiz sofraya oturmamaya özen gösterirdi. Hz.İbrahim'in(as) cömertliği o dereceye varmıştı ki, en kıymetli varlığı olan oğlunu Hakk'ın muradıyla kurban etmekten çekinmemişti. Aslında bu kurban olayı bir semboldü. İnsanın en sevdiği şeylerden bile, Allah(cc) için geçebilme düşüncesini sembolize etmekteydi. Gerçek cömertlik; canı da, malı da Allah(cc) yolunda seve seve verebilmektir.
2. Hz.İsmail'in(as) Rıza ve Teslimiyeti; Hz.İsmail'in(as) babasına verdiği cevap gerçek bir teslimiyet şahikasıdır. ''Babacığım nasıl emrolunduysan öyle yap, inşallah beni sabredenlerden bulursun'' Saffat Suresi(102) Böylece; baba-oğul hükm-ü ilahiyeye boyun eğip, rıza ile teslim oldular. Candan geçmek zordur. Sufi de bu anlamda teslimiyet sahibi olmakla ve gönlünü gerçek sahibine ısmarlayarak, Hakk'a teslim olmasıdır. Tasavvufta rıza ve teslimiyet manevi makamların en yücesi sayılmıştır.
3. Hz.Eyyüb(as)'ın Sabrı; Kur'an'da Sad Suresinde(44) Allah-ü Teala ''Eyyüb(as)'ü sabırlı bir kul olarak bulduk'' diye beyan ediyor. Tasavvuf da sabrı, sabırlı olmayı şart koşar.
4. Hz.Zekeriyya'nın(as) İşaretle Konuşması; Önemli bir husustan dolayı Zekeriyya(as)'a Allah-ü Teala ''Senin için bu konudaki alamet insanlarla üç gün süresince ancak işaret yoluyla konuşabilmendir,'' buyurdu. ''Al-i İmran Suresi(41), Meryem Suresi(10)
Tasavvufta açık lafızlarla detaylı anlatımlardan, çok özlü ve remizli anlatımlar vardır. Arife , işaret yeterlidir. ''Dil, dudak deprenmeden sözden anlayan gelsin'' ifadeleriyle, kalbden kalbe olan yolun gözden ve gönülden geçtiği, çoğu lafızların buna tercüman olmaktan aciz düştüğü anlatılmak istenmiştir.
5. Hz.Yahya'nın(as) Garibliği; Tasavvuf yolu genelde gurbet yoludur. İnsanların insanlara karşı olan gurbet ve yalnızlığı, Hakk'a kurbiyet ve yakınlık sonucunu doğurur. Hz.Yahya(as) kendi vatanında ve kavmi arasında bile garip yaşamıştır.
6. Hz.İsa'nın(as) Seyahati; Hz.İsa(as), insanları Allah'ın(cc) diniyle buluşturmak için çok seyahat eden bir peygamberdi. Tasavvuftaki salikleri seyahat metodu ile eğitmek, bir bakıma Hz.İsa'nın(as) sünnetidir.
7. Hz.Musa'nın(as) Suf(yünlü) Giymesi; Eskiden yünlü elbise giymek tevazu işareti sayılırdı. Hadis-i şerifte; ''Musa Rabbine mülaki olup, Onunla konuştuğunda üzerindeki elbisesi, cübbesi hep yündendi,'' buyurulmuştur. Yün libas giyme an'anesi, Hz.Peygamber(sav) ve ashabında da devam etmiştir. Tasavvufta da abid ve zahid zatların geleneksel kisvesi haline gelmiştir. Hatta yünlü giyen manasına gelen ''sufi'' lakabıyla anılmışlardır.
8. Hz.Muhammed Mustafa'nın(sav) Fakrı; Fakr Hz.Peygamber'in(sav) sıfatıdır. Çünkü O(sav); ''Fakirlik, medar-ı iftiharımdır,'' buyurarak, Allah'a(cc) muhtaç olma bilinciyle kendinde varlık görmemek, kendisi için değil, Allah(cc) için olmak anlamına gelen fakrı ihtiyar etmiştir. Hz.Peygamber'in(sav) yaşadığı ruhi, manevi ve zühdi hayat, diğer peygamberlerle de birleşerek tasavvuf adıyla ortaya çıkmıştır. İslam'ın ve İslam tasavvufunun kemali gözler önüne serilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder