Riya, sum'a, kibir, yapılan iyiliği başa kakma, fahr(yaptıklarıyla övünme), şan, şeref, itibarlı olma, çıkar-menfaat düşüncesi en güzel amelleri geçersiz kılar. Bunlar kalbî hastalıklar, nefsi emmarenin vasıflarıdır. Amelde şirk-i sağirdir.
Bir şahıs geliyor; ''Ya Resûlallah! Ben bazen güzel ameller işliyorum. Bu amellerimin hem Allah yanında değerli olmasını, Allah'ın razı olmasını, hem de insanların bilmesini istiyorum. Böylesi bir niyetin, temenninin mahzuru var mı?'' diyor.
Efendimiz(sav) sükût ediyor, az sonra şu ayet nâzil oluyor;
''Kim Benim için bir amel işlediyse, bir başkasını Bana ortak koşmasın, Ben ortaktan müstağniyim'' buyuruyor Cenâb-ı Hak.
Velhâsıl ihlâslı olmayan amel geçersizdir. İhlâs bedende ruh gibidir. Nasıl ruhsuz ceset yaşamazsa, toprağa gömülürse, ihlâssız amelin de öylece değersiz olacağı beyân edilerek, yüce Rabbimizin 'kimin için yaptınsa karşılığını ondan iste' diyeceği ve bu kimselere (murai) riyakâr diye itap olunacağı bildirilmektedir.
Yine ihlâsı şöyle bir yorumla daha iyi anlarız;
İhlâs birden dokuz sayısına kadar olan rakamları temsil ediyor diyelim. Ameller de sıfırları temsil ediyor. Nasıl ki sıfırın önüne birden dokuza kadar olan rakamlardan her hangi biri konursa o sıfır geçerli olur, değer kazanır. Örneğin birin önüne bir sıfır konsa 10 eder veya bir rakamının başına iki sıfır konsa 100 eder, hatta dokuz konsa 900 eder.
Bu misalde olduğu gibi ameller kişinin ihlâs, takva derecesine göre değer kazanır. Değilse sıfırların çokluğu bir şey kazandırmaz. Benzeri de ihlâssız amel kabul olmaz. Bu hususlara da çok dikkat etmeliyiz. Nasıl ki sıfırı değerli kılan rakamlarsa, ameli değerli kılan da imandan sonra ihlâstır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder