Cenâb-ı Hak ilk insan ve ilk peygamber Hz.Âdem'den(as) itibaren beşeriyete emir ve nehiylerini evvel zamanlarda suhuflar halinde göndermiş, sonra nesiller çoğaldıkça içtimai meseleler arttıkça da katından büyük kitaplar göndermiştir. Bunlar 4 tanedir; ZEBUR, İNCİL, TEVRAT, KUR'AN. Hepsi kendi döneminin hak kitaplarıdır. Dolayısıyla kitaplara iman onların Allah'tan(cc) indirildiği asıl şeklinedir.
Suhufların 10'u Âdem(as)'a, 50'si Şit(as)'a, 30'u İdris(as)'a, son 10'u da İbrahim(as)'a gönderilmiştir. Büyük kitaplar da malûm olduğu üzere; Tevrat Musa (as)'a, Zebur Davud(as)'a, İncil İsa(as)'a, son olarak da Kur'an-ı Kerim Âlemlerin Efendisi Muhammed Mustafa(sav) Efendimiz'e nâzil olmuştur.
İlâhi kitaplar Cenâb-ı Hakkın kullarına gönderdiği mektup gibidir. Beşerin hayatını düzenleyen ve ebedi saadetin reçetesini takdim eden bu kitaplar, Cenâb-ı Hakkın kelâm sıfatının beşer kelâmı ve idrâkine in'ikasıdır.
İlâhi kitapların sonuncusu olan Kur'an-ı Kerim önceki bütün kitapları neshetmiştir. Esasen akıp giden zaman içinde hem değişen ve gelişen beşeri ihtiyaç, hem de gaflet ve nefsaniyet erbabının o kitaplara müdahalesi ve tahrifleri bunu gerekli kılmıştır.
Bununla birlikte her gelen suhuf ve kitapta itikadi meseleler aynıdır. Semâvi kitapların en büyük hususiyeti hiç şüphesiz ilâhi vahye istinat etmeleridir. Ancak bugün bu vasıf sadece Kur'an-ı Kerim'e mahsustur. Çünkü bilindiği üzere öbür semavi kitaplar aslını kaybetmiş, insanlar tarafından tahrip olmuştur. Fakat Kur'an-ı Kerim son olmak itibarıyle de bizzat ilâhi muhafaza altındadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder